4 december
De gluurster is terug! De afgelopen weken zag ik haar een paar keer in de verte op het strand en op de boulevard. Een keer wandelde ze met haar hondje langs de waterlijn terwijl ik een paar meter verder in zee lag. Ze stond stil en bleef uitgebreid staan kijken met een grote glimlach onder haar gebreide baret. Ik voelde me bekeken en kon geen kant op. Veel langer dan normaal bleef ik in het koude water. Uiteindelijk liep ze door, steeds omkijkend. Eenmaal ver genoeg weg, rende ik het water uit, tot op het bot verkleumd. En toen ik weer aangekleed met muts op bovenaan de boulevard kwam, stond ze daar wéér.
Even kruisten onze blikken. Weer die lach, weer die ondeugende ogen. Een half jaar geleden stonden we tegen elkaar aan, gestrengeld in een hondenriem. Nu heeft ze me weer in de tang. Toen zei ze dat ze me al een tijdje volgde, nu zegt ze niks en kijkt alleen maar.
Ze laat de openingszin aan mij. Ze weet dat als ze dat doet het voor haar veel makkelijker gaat worden. En ze weet dat die zin vroeg of laat uit mijn mond gaat komen. Met een uitnodiging op zak om eens op te warmen in haar flatje, speelt ze met mij zoals een kat speelt met een spartelend visje.
Wat moet ik? Ze is als een opdringerige fan die alles van me weet. Een mooie vrouw van zestig, elegant, haar ogen stralen. Ze heeft een innemende glimlach en prachtige tanden.
Haar staren maakt me onzeker en tegelijk windt het me op. Hoe zou het zijn in haar appartement? Hoe zou het uitzicht op zee zijn? Wat heeft ze onder haar mantel?
Ze zou me een warm bad aanbieden en een kopje thee met een koekje. Het hondje zou in zijn mand gaan liggen in de vensterbank. Het gedempte geluid van de golven die steeds weer naar het raam van haar balkon rollen, zouden me rustig maken. Vanuit het bad zie ik de zon in zee zakken. Een gedekte tafel aan het raam met servetten en tafelzilver. Lunch met champagne en oesters. Haar mantel valt open, in lingerie steekt ze de kaarsen aan.